Mijn minnaar met een vleugje vuur
Natuurlijk – hier is een pikante, sensuele
Laat me je iets opbiechten. Ik dacht dat ik mijn lichaam kende. Dat ik wist wat verlangen was, wat opwinding betekende. Tot ik hem ontmoette – klein, stijlvol, onschuldig ogend. De Womanizer.
Vanaf het moment dat ik hem tegen me aan hield, voelde ik dat dit anders zou zijn. Geen gebrom, geen standaard trillingen. Nee, hij fluisterde. Hij ademde tegen me, zo subtiel, alsof hij me eerst wilde leren kennen. De eerste puls was als een zucht langs mijn meest gevoelige plek – teder, prikkelend, veelbelovend.
Ik begon op de laagste stand. Hij tease-de me, net genoeg om mijn ademhaling te versnellen. Mijn benen vonden vanzelf een positie die hem beter toeliet. En toen ik de intensiteit een standje hoger zette… oh god. Het was alsof hij mijn diepste zucht hoorde en daarop antwoordde. Geen geduw, geen ruwheid – enkel ritmische, pulserende aanbidding. Alsof hij alleen maar bestond om mij op mijn knieën te krijgen. En dat deed hij.
Binnen twee minuten greep ik naar het laken alsof ik op een emotionele achtbaan zat – schokjes, rillingen, een orgasme dat me volledig opslokte. En het beste? Hij was nog lang niet klaar met mij. Waar mijn vorige speeltjes stopten bij het hoogtepunt, fluisterde de Womanizer: “Nog een keer?”
Ik verloor de tel. Elke climax was anders: soms als een zachte golf die me wiegde, andere keren als een elektrische storm die me liet kreunen in een mix van overgave en hunkering.
Mijn conclusie? De Womanizer is geen speeltje. Hij is een minnaar die geen ego heeft, geen pauzes nodig heeft, en precies weet wat hij doet. En ik? Ik ben verslaafd. Zalig, schaamteloos, intens gelukkig verslaafd.
