Nu, 5+ jaar later, wordt mij pas echt duidelijk hoe traumatisch mijn B (auto) lestraject is verlopen
Ik heb destijds 6 goede instructeurs gehad, maar 1 slechte, Ton H. We hadden elke les woorden en ruzie, hij maakte elke rit tot een hel door zijn tirades en gedreig, altijd zag ik er tegenop en reed ik met tegenzin. Na een hartinfarct belandde hij enige tijd in het ziekenhuis en kreeg ik een ander. Die adviseerde automaat te gaan lessen.. En wie bleek de instructeur? Inderdaad, Ton. En die hartinfarct had hem niet milder of rustiger gemaakt..
Bij de rit VOOR het examen was ik nerveus (BNOR kandidaat met examenangst) en daarom handelde ik op de weg niet handig, waarna hij letterlijk zei: “als ik een pistool had gehad, schoot ik je door de kop.” Heel fijn, ook niet de eerste doodsbedreiging van hem en het hielp niet met mijn zenuwen.. Ik zakte dus ook. Waarna hij het nodig vond om de examinator en het CBR te informeren dat ik antidepressiva slikte. Waarna ik dus moest afbouwen, wilde ik nog een poging wagen. In theorie had hij gelijk, maar dat was niet het moment. Buiten dat de rijschool op de hoogte was geweest. Ik was er altijd open over.
Toen ik bij de rijschool zelf niet werd gehoord, begrepen en serieus genomen, trok ik aan de bel bij de ANWB. In eerste gesprek, met de ANWB als mediator, kwamen we er niet uit. De directeur van de rijschool (Frank K) herkende Ton niet in mijn verhalen en wimpelde mijn klachten af. Zonder oplossing of toezegging stond ik weer buiten.. Een paar maanden later zocht ik toch weer contact met de ANWB en werd ik grotendeels in het gelijk gesteld en kreeg geld terug. Van Sprang en Tempo heeft NIETS voor mij gedaan. Nee, Frank toonde zich zelfs zeer arrogant, neerbuigend, onvriendelijk en onprofessioneel en stuurde nare dreigmails dat ik reviews moest verwijderen.
Nu heb ik mij moeten berusten nooit mijn B te behalen, helaas. Terwijl dat niet nodig was geweest als het een goede rijschool was geweest met oog voor de student. Ik had mij veilig moeten voelen en begrepen.
